Machu Picchu

Świątynie Inków-2

Barbara Mikołajewska

II. Świątynie Machu Picchu

1. Świątynia Słońca

Dobrze zachowane ruiny Świątyni Słońca Inków znajdują się w starożytnym mieście Inków Machu Picchu „odkrytym” przez Hirama Binghama, amerykańskiego historyka i geografa próbującego znaleźć ostatnią stolicę Inków zwaną Willkapanpa (Swięta Równina), legendarne miasto, gdzie rzekomo ukryła się elita Inków łącznie ze swymi skarbami, uciekając przed hiszpańską inwazją. Ruiny Machu Picchu zostały wskazane Binghamowi przez mieszkańców okolic, którzy jednak uważali, że nie mają one wiele wspólnego z ostatnią stolicą Inków i były opuszczone przez swych mieszkańców jeszcze przed przybyciem Hiszpanów. Niemniej Machu Picchu było kiedyś miejscem zamieszkania wysokich elit Inków, chronionych przy pomocy odpowiednich środków bezpieczeństwa. W czasach Imperium Inków (XIII-XVI wiek) tylko główny kapłan i Inka (król) miał prawo wstępu do Świątyni. Plebs uczestniczył w różnych ceremoniach, które odbywały się na otwartych placach, które zachowały się również w Machu Picchu.

Do Świątyni Słońca prowadzi podwójne wejście, gdzie prawdopodobnie znajdowała się drewniana brama. Sama Świątynia została zbudowana na wielkim głazie, w którego centralnym punkcie znajduje się ołtarz, gdzie oddawano cześć Słońcu. Tutaj kapłan składał w ofierze zwierzęta i wróżył przyszłość, analizując ich wnętrzności. Tutaj także Inka, uważany za Syna Słońca wypijał ze swym ojcem rytualny napój.

Świątynia Słońca (Machu Picchu)—widok z góry

Jedna, tylna ściana Świątyni jest prosta, podczas gdy pozostałe tworzą razem niepełny okrąg. Ściany są zbudowane z prostokątnych, szlifowanych, doskonale do siebie dopasowanych potężnych kamieni. Na zaokrąglonej ścianie znajdują się dwa okna, z których jedno jest skierowane na wschód na drugie na północ i służą do astronomicznych obserwacji. Mierząc cień padający na centralny głaz przez okno skierowane na wschód można dokładnie określić moment zimowego przesilenia dnia z nocą. Prosta ściana świątyni ma również małe okrągłe otwory zwane przez Binghama „wężowymi oknami”.

a. Górna część Świątyni

Słońca

widziana z boku

b. Dolna część Świątyni

Słońca przypominająca

jaskinię widziana z boku

c. Widok na niewidoczną

na poprzednim

zdjęciu najniższą część

Świątyni Słońca,

gdzie znajduje się

ołtarz ofiarny

W podziemiu Świątyni Słońca znajduje się niewielka jaskinia, wewnątrz której znajduje się szlifowany kamień o dziwnym kształcie (c), gdzie jak twierdzą niektórzy składano ofiary z lamy. Bingham nazwał jaskinię „królewskim grobem” sądząc, że mogła zawierać królewską mumię. W architekturze Świątyni Słońca znalazła swe odbicie idea Osi Wszechświata łączącej niebo (Słońce), powietrze (kondor), ziemię (puma) i podziemie (wąż). Lama była zwierzęciem ofiarnym.

2. Główna Świątynia i Świątynia Trzech Okien

Na „Świętym Placu” Machu Picchu znajdują się budynki świątynne trzech ścianach (znane pod nazwą waryana), zbudowane z prostokątnych szlifowanych doskonale dopasowanych kamiennych bloków, z których jeden identyfikuje się jako „Główną Świątynią”. Z tyłu za Główną Świątynią znajduje się budynek zwany „Komnatą Ornamentów”. W północnej części „Świętego Placu” znajduje się z kolei „Świątynia Trzech Okien”, która również ma jedynie trzy ściany i dawnej była pokryta dachem. Tam też znajduje się budynek nazywany „Domem Kapłana”.

Główna Świątynia

Świątynia Trzech Okien

Dom Kapłana

3. Święta Skała i Główny Plac

Na północnym krańcu Machu Picchu, znajduje się „Święta Skała” i dwa niewielkie świątynne budynki typu wayarana używane do oddawania czci „Świętej Skale”. W kierunku północnym od „Świętej Skały” znajduje się ścieżka prowadząca na szczyt góry Waynapicchu, a w kierunku południowo-zachodnim znajduje się „Główny Plac”, czyli niezabudowana płaska przestrzeń największa w całym Machu Picchu, gdzie odbywały się publiczne ceremonie.

„Święta Skała”

Widok na „Główny Plac”

4. Świątynia Kondora

Na terenie Machu Picchu znajduje się tajemniczy sektor zwany „Świątynią Kondora”, tworzący pewien rodzaj labiryntu, w którego najniższej i centralnej części znajduje się wyrzeźbiona na granitowej podłodze podobizna andyjskiego kondora z wyraźnie zarysowanym dziobem, białym kołnierzem wokół głowy i tułowiem. Z tyłu tej rzeźby znajdują się dwie potężne skały, które wyraźnie reprezentują jego skrzydła. Całość robi wrażenie potężnego lądującego na ziemi kondora. Tutaj podobno znajdowało się „więzienie” Machu Picchu. Np. powyżej lewego skrzydła kondora znaleziono dwie nisze z niewielkimi otworami na ich framudze które mogły służyć w podobny sposób jak dyby.

„Świątynia Kondora” —widok z góry; w centrum obmurowań

widoczna rzeźbiona w podłodze głowa powyżej której

znajduje się skała imitująca skrzydła „lądującego” kondora

Kondor lądujący na dłoni swego trenera

Odwiedź również naszą nową stronę świątynie-site

Copyright © 2007 by TLVP, New Haven, CT USA

Last modified: March 04, 2010

web page hit counter